Iedereen heeft zijn reden om naar het buitenland te vertrekken, gebaseerd op zijn/haar verleden en toekomstdromen. En ook de belevenis is voor iedereen weer anders! Om dus echt te weten hoe het is om in een ander land te wonen, zul je het dus zelf moeten doen! Mocht dit (nog) niet mogelijk voor je zijn, dan kun je in de tussentijd genieten van de verhalen van anderen. In What about you? lees je elke maand een verhaal van iemand die naar het buitenland vertrok! 

We trappen af met het verhaal van Noor. Zij verhuisde vier jaar geleden naar Portugal en vond hier meer dan alleen de weg naar haar nieuwe huis. 

``In mijn jongvolwassen leven dacht ik altijd dat ik iemand moest worden om voldoening aan mijn leven te geven. Ik voelde me altijd zo leeg, alsof er ergens in mij iets opgevuld moest worden. Ik dacht dat ik dit kon opvullen door hard te werken, niet te klagen, en iets te bereiken. Iets, maakt niet uit wat, want dat iets moest iemand van mij maken.

Maar als je jezelf wilt laten passen in een leven waar je niet hoort, dan kun je iets of alles bereiken, die leegte zal nooit worden opgevuld en je zult nooit iemand worden, als je niet beseft dat je al iemand bent.

Ik moest dit op de harde manier leren. En daar begon, toen ik 26 jaar oud was, mijn avontuur in Lissabon. Nog steeds leeg, onzeker en ontzettend bang. Bang voor alles. Zou ik het redden alleen, zou ik vrienden kunnen maken, zou ik het werk aan kunnen, zou ik met huisgenoten kunnen wonen, zou ik het redden met de helft minder salaris? Maar vooral; zou ik de weg kunnen vinden en niet altijd verdwaald zijn? Wat nu terugkijkend heel grappig is, omdat ik dus al totally lost was.

Toen ik dit deelde met mijn beste vriendin, die mij soms beter kent dan dat ik mijzelf ken, zei ze alleen maar: ´No0rt als je verdwaalt dan zoek je net zo lang tot je de weg weer hebt gevonden´. En dat heb ik gedaan.

Door de brandende zon, in kleine steegjes, door de heuvels van Lissabon op en af te lopen, de metro te nemen en verkeerd uit te stappen, in het holst van de nacht, in de kroeg, in de club, op straat, op het strand, in een vriendengroep, op werk, in de liefde, overal vond ik de weg. Na keer op keer verkeerd gaan, tot ik zonder na te denken goed liep.

Hiermee zeg ik niet dat verhuizen naar Lissabon de enige juiste route is. Dat de tranquillo lifestyle, de koffie voor 60 cent in het zonnetje op het terras, of de portjes en de sangria een heilig succesformule zijn. Omdat Lissabon voor mij de meest prachtige stad op de wereld is, met haar prachtige architectuur, kunst en ruimdenkende mensen met de meest fantastische verhalen, betekent niet dat dit een gegeven is. Dit betekent alleen dat het cliché waar blijkt te zijn. Voor mij althans. Dat als je niet gelukkig bent, het zou kunnen dat je iets moet veranderen.

Als je op dit verhaal terecht bent gekomen, dan zou het heel goed kunnen dat je erover na denkt de stap te maken om naar het buitenland te verhuizen. Als jij net als ik toen, twijfelt omdat je het eng vindt, dan kan ik alleen maar zegen; kom over die angst! En als dat niet lukt, doe het dan terwijl je bang bent.´´

- Noor