Iedereen heeft zijn eigen reden om naar het buitenland te vertrekken, gebaseerd op zijn/haar verleden en toekomstdromen. En ook de belevenis is voor iedereen weer anders! Om echt te weten hoe het is om in een ander land te wonen, zul je het dus zelf moeten doen! Mocht dit (nog) niet mogelijk voor je zijn, dan kun je in de tussentijd genieten van de verhalen van anderen. In What about you lees je elke maand een verhaal van iemand die naar het buitenland vertrok! 

Als kind wist Julius al dat hij later naar het buitenland zou vertrekken. Na bijna een jaar in Portugal te hebben gewoond, vertrok hij in 2020 naar Egypte! Ondanks de grote verschillen met Nederland heeft Julius zich al behoorlijk ingeburgerd. In deze blog vertelt hij je meer over de veelzijdige natuur, het heerlijke eten en de gastvrijheid van de inwoners! 

Hallo allemaal! Ik ben Julius. Ik ben 23 jaar oud en woon momenteel in Egypte. Sinds ik kind was heb ik nooit een gevoel van ‘thuis’ gehad in Nederland. Ik vertelde mijn moeder altijd; ‘Mama, als ik groot ben ga ik rond de wereld reizen’.

Zo’n vier jaar geleden, begon ik enorme kriebels te krijgen als ik foto’s van stranden zag met palmbomen of exotische plaatsen. Ik deed mee aan de halve marathon en beloonde mijzelf met een solo trip naar Kaapverdië. Eenmaal terug thuis was er iets in mij veranderd. Ik wou terug, niet per se dezelfde bestemming maar terug naar het onbekende. Ik zocht op Google naar werken in het buitenland en voor ik het wist stond ik met mijn koffer op het vliegveld. Onderweg naar Portugal.

Het bedrijf waar ik werkte regelde een appartement en het papierwerk. Ik leerde in Portugal veel mensen kennen van over de hele wereld. Iedereen had een ander verhaal waar je zo enorm veel van kan leren. Een van mijn doelen was om mijn rijbewijs te behalen, wat trouwens ook een superleuke ervaring was om op die manier Lissabon te ontdekken. 

Een nieuw avontuur

Na 9 maanden was mijn tijd in Portugal aan zijn eind maar begon een nieuw avontuur, ik kwam op Facebook een advertentie tegen om te werken in Egypte. Tussen het aanmelden en mijn vertrek zaten zo’n 6 weken. In Januari 2020 kwam ik aan in Cairo. Het eerste wat mij opviel was de kou en de lucht van uitlaatgassen. Maar direct voelde ik mij zo verwelkomd door de warmte van de mensen. Het eten is heerlijk en Egypte heeft enorm mooie plekken. Natuurlijk de piramides, tempels en de eeuwenoude markten. Na een paar maanden kocht ik een motor, die mij meeneemt naar plekken waar je normaal niet zo gauw komt.

Met de motor het land ontdekken

Ik rijd in mijn vrije tijd veel rond in Cairo maar ook buiten Cairo. Als ik rijd door de eindeloze dadelplantages vergeet ik de drukte en chaos van de stad en waan ik mijzelf in een paradijs. Inmiddels heb ik veel plekken gezien. Ik heb gesnorkeld door kristalhelder water in de rode zee en koraalriffen met onwerkelijke kleuren en vissen in vormen die ik nooit eerder zag. Siwa is ook een heel bijzondere plek, de weg ernaartoe is vanaf Cairo zo’n 500km, door de woestijn waar je 14 uur niks anders dan zand ziet en dan ineens rijd je een berg over waarna alles groen is! Blauw water borrelt uit de grond en heerlijk eten! 

Dit zijn allemaal vakantiebestemmingen maar het dagelijks leven van Cairo is anders. Het is een stad met tussen de 20 en 30 miljoen inwoners. Er is chaos overal en op straat ligt op sommige plekken bergen afval. Maar ook zijn er veel plekken waar het enorm netjes is. Ook is het verkeer hectisch er staat veel file maar de afgelopen jaren is er veel gewerkt aan het verbreden van snelwegen wat duidelijk verschil geeft. Ik neem vaak de ‘microbus’ dit zijn busjes voor 14 mensen en de goedkoopste manier om van A naar B te komen voor ongeveer 0,30€ rijd ik naar mijn vrienden aan de andere kant van de stad.

Integreren in Egypte

Egyptenaren zijn echt heel gastvrije en warme mensen die heel nieuwsgierig zijn. Ze willen alles weten. Ze hebben veel humor en kunnen van de moeilijkste situaties nog iets vinden om mee te lachen. Dit zorgt voor een positieve sfeer. Veel van mijn vrienden spreken geen Engels en hierdoor heb ik met twee jaar vloeiend Arabisch geleerd.

Zelf ben ik moslim en heb hier veel geleerd over de tradities en feestdagen! De bijzonderste maand hier is Ramadan. Het is de maand van goede daden, bezinning en natuurlijk het vasten vanaf het moment dat de schemering begint tot de zon onder is. Maar als de zon eenmaal onder is begint het eten. Op straat staan tafels van tientallen meterslang waar iedereen kan aanschuiven. Ook niet-moslims zijn welkom om heerlijk te eten. Vaak staat er kip of eend op het menu. En mahshi, dit zijn kleine aubergines of andere groente gevuld met rijst en kruiden of de rijst wordt ingewikkeld in druivenbladeren. 

Egypte VS Nederland

Wat hier heel anders is zijn de zomermaanden. De temperatuur komt tussen mei en oktober niet onder de 30 graden. En vaak komt het tot boven de 40°. Hierdoor speelt het leven voor een groot gedeelte ‘s avonds en ‘s nachts af wanneer het koeler is en de wind koelte brengt. De cafeetjes zijn tot diep in de nacht open waar mensen samenkomen om waterpijp te roken en thee te drinken met elkaar. Ook komen veel families en vrienden samen op pleinen, grasvelden en rond de Nijl vieren veel jonge mensen de avond op bootjes met muziek.

Ook gaat alles hier een stukje rustiger aan dan in Nederland. Dit is onder andere te zien in de supermarkt waar de caissière van alles bespreekt met iedereen. Zelf merk ik het rustige tempo vooral wanneer ik mijn visum vernieuw. Daarvoor kun je een dag inplannen voor de aanvraag en dan 2 weken later nog een dag om de verblijfsvergunning op te halen. Zelf zorg ik dat ik dan genoeg data op mijn telefoon heb om een paar films te kijken en ik neem altijd mijn oplader mee.

Al met al, in Egypte heb ik mijn thuis gevonden en ik zie mijzelf hier de komende jaren nog zeker wonen!